Kadınların bir araya geldiği “çığlık grupları” dünyanın dört bir yanında yaygınlaşmaya başladı. Hayal kırıklıkları, yorgunluk ve hayatın baskıları, kadınların paylaştıkları ortak nedenler. Öfkelerini hiçbir engel olmaksızın dışa vurmayı seviyor, bunun kadınların öfkesinden rahatsız olan bir dünyada bulmanın zor olduğunu söylüyorlar.
Yorgun ve bunalmış hisseden Gretchen Miller, bir gün son üç yılda yaşadığı tüm hayal kırıklarını göğsünde kabardığını hissetti. Sidney’de yaşayan 54 yaşındaki Miller, bir hevesle Facebook mahalle grubuna bir mesaj gönderdi: “Sizin de içinizden çığlık atmak geliyor mu?” diye sordu.
Birden yanıtlar yağmaya başladı. Bir kadın “İklim değişikliği ve ekonomik eşitsizlik yüzünden çığlık atmak istiyorum” diye yazdı. Bir diğeri “Emlakçılar ve ev sahipleri yüzünden” dedi. “Nişanlım beni artık sevmediğine karar verdi” diye yazdı bir başkası Miller bir saat içinde 100’den fazla mesaj aldığını söyledi.
Bunun üzerine ‘Shout Sisters’ adlı grubu kuran kadınlar, bir ay sonra ilk kez bir parkta buluşarak gecenin karanlığına hayal kırıklıklarını haykırdılar.
Son aylarda Miller’ınki gibi sadece kadınlardan oluşan “çığlık grupları” dünyanın dört bir yanında ortaya çıkmaya başladı. Hayal kırıklığı, pandemi kaynaklı yorgunluk ve hayatın baskıları, kadınların paylaştıkları ortak nedenler. Çoğu, öfkelerini hiçbir engel olmadan dışa vurmayı seviyor. Katılımcılar bu özgürlüğü, kadınların öfkesinden rahatsız olabilen bir dünyada bulmanın zor olduğunu söylüyor.
“Kadınlar çığlık atmak istiyor” diye açıklıyor Miller. “Erkeklerin bağırabileceği pek çok alan var [ama] biz genellikle sesimizi yükseltemiyoruz [ve] yükselttiğimizde de onaylanmıyoruz.”
‘Vahşi ve eğlenceli’
Sydney’de bir Çarşamba akşamı, kadınlar ağaçların arasından teker teker çıkmaya başladı ve kararlaştırılan buluşma noktasına ulaşana kadar patika boyunca ilerlediler
Birkaç gergin konuşma ortamı hazırladı. Bir üniversite futbol takımı yavaşça evlerine dağılırken birkaç koşucu yanlarından uzaklaşıp gitti.
“Cehennem gibi bir hafta sonra iyi bir çığlığa ihtiyacım var!” dedi 45 yaşındaki dört çocuk annesi Maryanne Lia.
Bir geri sayım ardından… “Üç. İki. Bir!” On iki kadının çığlıkları gecenin sessizliğini delip geçti, tepelerin etrafında kükredi ve trafiğin içinde kayboluyor. Tekrar çığlık attılar. Kimi dizlerini tutarak, kimi saçlarını sallayarak, bir çember oluşturarak, kimi de aya doğru uluyarak.
Grup çimlere uzanıp yıldızlara bakarken Miller, “Sanki biraz önce bir sihir gerçekleşmiş gibi hissediyorum,” dedi. Lia da aynı fikirdeydi. “Vahşi ve eğlenceli bir şey yapma özgürlüğü… her şeyi güçlü bir kükreyişle salıverme özgürlüğü.”
‘Kontrolden çıkabilmek iyi hissettirdi’
Bir diğer grup da pandemi dönemindeki karantinalar sırasında ABD’de, Boston’da kuruldu. Terapist, yoga öğretmeni ve iki çocuk annesi Sarah Harmon, 20 kadından oluşan bir grupla birlikte Charlestown’daki yerel futbol sahasına gelip akşam serinliğinde çığlık atmaya başladığında ülke çapında bir eylem çağrısına yol açtı.
Katılımcılardan biri etkinlikle ilgili olarak “Kontrolden çıkabilmek iyi hissettirdi” dedi. Bir diğeri ise şöyle dedi: “Bir cadılar meclisi bulmaya en çok bu kadar yaklaşmıştım.”
Asya’da da benzer isyanlar yaşanıyor. 27 yaşındaki Deepika, Yeni Delhi’de kadınlara ve kız çocuklarına yönelik şiddet salgınıyla boğuşan bir şehirde kendilerini güvende hissetmek isteyen kadınlardan oluşan küçük ama inatçı bir grubu harekete geçirdi.
“Hindistan’da kadınları sessiz tutmak gibi bir olgu var” diye açıklıyor. “Bu benim ‘hayır, biz buradayız, söyleyecek bir şeyimiz var ve bunu duyacaksınız’ dememin küçük bir yolu.”
Deepika, grubun kadınların öfkesinin gizli kalması gerektiği fikrine meydan okumaya yardımcı olduğunu söylüyor. “Neden öfke kadınlarda bu kadar tehlikeli bir duygu olarak görülüyor?” diye soruyor. “Öfkelenecek şeylerimiz var ama bunu ifade ettiğimizde deli, histerik ya da kontrolden çıkmış olarak görülüyoruz.”
Yazının devamına buradan ulaşabilirsiniz.