Her geçen gün artan sayıda kadın, bekar ebeveyn olmanın özgürleştirici olduğunu düşünüyor ve IVF yoluyla doğurganlığını kendi eline alıyor. Patriyarkanın dayattığı 35 yaşa kadar evlenip çocuk sahibi olma efsanesine çomak sokan kadınlar toplumun yarattığı “utanç” hissi ile mücadele ediyor.
İngiltere İnsan Döllenmesi ve Embriyoloji Otoritesi’nin 27 Kasım 2024 günü yayımladığı rapora göre, İngiltere’de doğurganlık tedavisi gören bekar kadın sayısı son on yılda üç katından fazla arttı.2022 yılında, 4.800 partneri olmayan kadın tüp bebek (IVF) veya donör inseminasyonu (DI) tedavisi gördü. Bu, 2012’de doğurganlık tedavisi gören 1.400 bekar kadına kıyasla %243’lük bir artış demek. Aynı dönemde, eşcinsel çiftlerdeki kadınların doğurganlık tedavisi oranı da iki katından fazla arttı.
Bekar kadınlar IVF’ye başladıklarında ortalama 36 yaşında olup, çiftler tedaviye biraz daha genç yaşta başlıyor. 2022 yılında IVF tedavilerinin %89’u heteroseksüel çiftler tarafından gerçekleştirildi.
Bu raporun ışığında The Guardian gazetesinin iki kadın yazarının makalelerini derledik. Zoe Williams’ın makalesinin başlığı “Kadınlar Beklemekten Bıktı – Doğurganlıklarını Ellerine Alıyorlar”
Zoe Williams’ın yazısından alıntılar şöyle;
Kadınlar, “doğru” partnerin gelmesini beklemek gibi sınırlı bir seçeneğe sahip olduğu bir noktadan, doğurganlığı ve anneliği kendi başlarına seçebildikleri daha özgür bir noktaya doğru kararlı bir şekilde ilerlediler. Son 10 yılda, İngiltere’de partneri olmayan kadınların tüp bebek (IVF) veya sperm bağışı yoluyla çocuk sahibi olma oranı üç katına çıktı.
Değişen Davranış Kalıpları
Kadınların, geleneksel bir ilişki dışında da bu tedavilere başlama cesaretleri artıyor ve bu, aile kurma anlayışındaki önemli bir değişimi gösteriyor. Olumlu bir dönüşüm olan bu durum, anneliğin daha bağımsız bir şekilde seçilebildiğini kanıtlıyor.
Doğurganlık ve “geç kalma” riskleri üzerine yapılan tartışmalar, toplumu kadınları yargılamak için stratejik olarak yönlendiren patriyarkal bir araç olarak sık sık kullanıldı. Kadınlar belirli bi yaşta evlenmek ve çocuk yapmaya zorlandı.
Doğurganlık yaşı 30 yaş sınırını aştı
Ancak, yıllar içinde, kadınların ilk çocuklarını doğurma yaşı düzenli olarak arttı. Ortalama yaş, geçtiğimiz 50 yıl boyunca hem kadınlar hem erkekler için yükseldi ve 10 yıl önce kadınlarda 30 yaş sınırını geçti.
Kadınlar, Bay Doğru”yu beklemek ama aynı zamanda hemen harekete geçmek zorunda olmak ikileminden kurtulup daha geniş bir özerklik alanı oluşturdular.
Artık annelik tek taraflı olarak seçilebiliyor ve bu eleştirilecek bir konu değil. Eskilerin biyolojik saatlerine karşı, kadınlar zamanın kendisine sahip oldular. Bu değişim, kadınların hayatlarındaki en önemli kararlardan birini, dışsal baskılara rağmen, kendi iradeleriyle alabilme yolunda attıkları cesur bir adımın kanıtıdır.
The Guardian gazetesinin kıdemli Raportörü Amelia Hill’in Partner Olmadan Yapmak Daha Kolay’: Doğurganlık Tedavileri Kullanan Bekar Kadınlar başlıklı makalesinde şöyle diyor;
Her geçen gün artan sayıda kadın, bekar ebeveyn olmanın özgürleştirici olduğunu düşünüyor ve bunun önündeki tek engelin çevredeki “utanç” hissi olduğuna inanıyor.
Covid Sonrası Karar
45 yaşındaki Amy, doğurganlık tedavisine yalnız başına başlaması için nihai itici gücü Covid sırasında buldu. “Bir süredir bu konuyu düşünüyordum. Covid sırasında düşündüm ki: ‘Kimseyle tanışamayacağım.’ Ayrıca bir internet buluşmasından sonra, ‘Haydi bir bebek yapalım!’ diyen kadın olmak istemedim.” İlk embriyo transferi ile şans yüzüne gülen ve şimdi üç yaşında bir çocuğu olan Amy kendini çok şanslı hissediyor.
Baba Olmadan Büyütmek
Amy’nin kızı bebekken, seçiminin olası sonuçları zaman zaman onu rahatsız etmiş “Bir babası olmamasını sorun eder mi diye endişelendim,” diyor. “Ama şimdi düşünüyorum da, sırf bu sebepten işe yaramayacak bir ilişkiye aceleyle girmemiş olmak daha iyi.”
Amy, kendi başına çocuk yaptığını insanlara söylemenin özgürleştirici olduğunu düşünüyor.
Eşcinsel Kadınlar İçin Daha Kolay Karar
48 yaşında, dokuz yaşındaki ikiz kızların annesi Emma Brockes, daha fazla bekar kadının doğurganlık tedavisi alıyor olmasından mutluluk duyuyor. “Bunun daha yaygın hale gelmesine seviniyorum çünkü bence en büyük engel utanç ve bunun ikinci en iyi seçenek olduğu algısı,” dedi.
Brockes, lezbiyenler için bu kararın daha kolay olduğunu söyledi. “Zaten yardım almak zorundayız, bu yüzden bu durum doğal hissediliyor” dedi.
Farklı kadın hikayeleri kadınların doğurganlık tedavilerindeki bireysel yolculuklarının özgürleştirici, ancak aynı zamanda zorlayıcı olduğunu ortaya koyuyor.
Kaynak:The Guardian