Geleneksel Kürt müziğine ait ezgileri kendine has üslubuyla yorumlayan sanatçı Ruken Yılmaz, yeni çıkardığı albümü Sê Çiya’nın hikayesini ve müzikal yaklaşımını anlatıyor.
Mezopotamya Kültür Merkezi (MKM) sanatçısı Ruken Yılmaz’ın beş derleme ve bir besteden oluşan yeni albümü “Sê Çiya”yı (Üç Dağ) geçtiğimiz ay tüm platformlarda yerini aldı.
Evrensel’den Şerif Karataş’a yeni albümü Sê Çiya” ve müzik hayatıyla ilgili söyleşi veren Yılmaz, yeni albümünde gerçekleştirmek istediği hedeflerinden birinin de yeni bir duyum oluşturmak olduğunu söylüyor: “Hedefim, ezgileri ve vokalimi ortaya çıkaracak müzikal bir yaklaşımı ortaya koymaktı. Bu durum, bundan sonraki müzikal yolculuğum açısından önemli ve çok da kolay olmayan bir hedefti.”
Her eseri öyküsüne uygun tasarlamayı, buna uygun enstrüman seçmeyi ve doğru stille kaydetmeyi hazırlık sürecinde yaptıkları tartışmalarla belirlediklerini anlatan Yılmaz, “Tüm bu süreci hem benim beklentilerimi hem eserlerin ihtiyacına uygun düzenlemeleri, Nurhak Kılagöz hayat geçirdi. Hedeflenen fikre uygun bir üretim yapmak, onun müzikal yaklaşımıyla oluştu diyebiliriz”diyor.
Yeni albümde az sözle çok şey anlatmayı hedeflediklerini yineleyen Yılmaz şunları dile getiriyor: “Hazırlık sürecinde, üzerine konuştuğumuz meselelerden biri, yazılan cümleleri iyi duyurup, miks sürecinde de iyi bir sonuç alarak dinleyicinin her an müziğin içinde kalabilmesini sağlamaktı. Tabii tüm bunları, müziği daha güçlü ve büyük duyurmayı da seçilen akor dizilimleriyle yapmak istedik. Nurhak’ın da en çok kafa yorduğu noktalardan biri sanırım burasıydı. Armonik olarak müziği duyurmak için piyanoyu tercih ettik. Tam burada Cem Dinler’den de bahsetmek isterim. Albümün piyanolarını Cem çaldı. Tüm derdimizi, beklentilerimizi o kadar güzel hayata geçirdi ki, resmen her şarkıyı oya gibi işledi. Ona da ayrıca teşekkür etmek isterim.”
Albümde ağırlıklı olarak Botan yöresine ait eserlerin olduğu yönünde yapılan değerlendirmelere ilişkin Yılmaz, dinleyicilerinden de benzer görüşlerin geldiğini belirterek, “Albümde Botan’a ait sadece bir eser var. Diğer eserler Behdinan, Tori ve Êzidî müziğine ait eserler. Botanlıyım ve Botan ağzı ve karakteriyle eserleri yorumluyor oluşum böyle bir duyumu yaratmış olabilir. Bu hissi vermişsem de ne mutlu bana” ifadelerini kullanıyor.
“Her şeyin en başında nenemin kulağıma okuduğu ezgiler var”
Küçük yaşlardan beri müziğe ilgi duyan Yılmaz, müzikal yolculuğunu şu sözlerle anlatıyor: “Bir aile dostumuzun bu yeteneğimi fark edip aileme söylemesiyle ve ailemin (özellikle babamın) desteğiyle kendimi daha fazla şarkı söyler halde buldum. İlk sahne deneyimimi 12 yaşımda gitar çalmaya başlayarak, okul müzik grubuna dahil olup yaptığımız konserlerle yaşamış oldum. Böylelikle tam olarak müzikal yolum netleşmiş oldu. 2017 yılında Koma Asiyan grubuyla yolumuzun kesişmesiyle Kürtçe müzik yapmaya başladım. Ardından 2008 yılında Marmara Üniversitesi Müzik Öğretmenliği bölümünü kazandım. 2010 yılından itibaren de Mezopotamya Kültür Merkezi (MKM) bünyesinde çalışmalarımı sürdürmeye devam ediyorum.”
Geleneksel Kürt müziğiyle yolu ‘Şahiya Stranan’ projesiyle kesişen Yılmaz, en çok da nenesinin etkisi olduğunu vurguluyor: “Sahnede ilk geleneksel müzik okumalarım, ‘Şahiya Stranan’ projesiyle gerçekleşti. Proje sürecin de okuduğum eserlerle olumlu geri dönüşler alıyordum. Tüm bu olumlu geri dönüşlere rağmen geleneksel müzik yapma konusunda ciddi bir istek ve iddiam oluşmamıştı. Fakat geçen yıl temmuz ayında Dersim’e gidişimizle ve orada ‘Çu Çem’i yeniden yorumlamamla beraber müzikal yolculuğum yeni bir boyut kazandı ve bu yönlü çalışmalarımı yoğunlaştırdım. Fakat her şeyin en başında nenemin kulağıma okuduğu ezgiler var. Örneğin ‘Xeribe’ eserini ilk nenemden dinlemiştim. Bugün içinse nenemin bize stranlar okuduğu günlere geri döndüğümü hissediyorum. Yani yeni bir yola girmiş değil de, eskiden fark etmeden yürüdüğüm yolları, şimdi yeniden keşfederek yürüyorum diyebilirim.”
Kaynak: Evrensel, Duvar