Seferihisar’da daha önce sahne deneyimi olmayan 20 kadın, Ürkmez Kadın Tiyatrosu çatısı altında bir araya geldi. Bugünlerde, 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü’nde sergilemek üzere özel bir oyuna hazırlanıyorlar.
Evrensel
İzmir’in Seferihisar ilçesinin Ürkmez Mahallesi’nde, daha önce sahneye çıkmamış kadınlar için tiyatro, yeni bir yaşam oldu. Seferihisar Belediye Tiyatrosu bünyesindeki tamamı kadınlardan oluşan Ürkmez Kadın Tiyatrosu, 5 yıldır sahnede. Kadınlar, 5 yıldır kendi yaşamlarında da karşılaştıkları sorunları sahneye taşıyor.
Farklı hikayeleri olan 20 kadın, bugüne kadar sergiledikleri 4 oyunda kadına şiddetten çocuk evlilikleri sorununa, toplumsal baskıdan, kadın cinayetlerine kadar birçok konuya değindi.
‘En Başarılı Anadolu Tiyatrosu Ödül’ü aldılar
Tiyatro yönetmeni Vedat Murat Güzel’in kurduğu ekip, Bedia Muvahhit Tiyatro Ödülleri’nde 2019’un en başarılı Anadolu tiyatrosu seçildi.
Evrensel
Kadın hakları savunucusu 2 erkek oyuncunun da kimi zaman eşlik ettiği kadınlar, 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü’nde sergilemek üzere özel bir oyun hazırlıyor.
“Kadınlar, tiyatro ile tekrar hayata sarılıp hayatı içselleştirmeye başladılar”
Oyuncuların, hayat hikayelerini sahneye taşıdıklarını belirten Vedat Murat Güzel, “Hayatlarında hiç tiyatro yapmamış, belki de izleme fırsatı bile bulamamış, Ürkmez Mahallesi’nde yaşayan, bir kısmı inzivaya çekilmiş, torunlarını seven, bahçeyle uğraşan kadınlar için tiyatro yaşam sevinci oldu. Tekrar hayata dört elle sarılıp sanat yoluyla hayatı içselleştirmeye başladılar” diye konuştu.
“Sahnede kendimi çok genç hissediyorum”
3 çocuk annesi Müjgan Hasdemir (80) tiyatroyla 75 yaşında tanıştığını belirterek deneyimlerini şöyle anlatıyor: “60 yıllık evliyim, 6 torunum var. Bir süre çalıştım; fakat hobim olmamıştı. Sesim güzeldi, sanat müziği söylemeyi hayal ediyordum. Demek ki ben tiyatrocu olmalıymışım. 5 yıl önce Türk Halk Müziği kursundaydım. Daha sonra 5 arkadaş tiyatroya katıldık. Tiyatroyu çok seviyorum, hocama hayranım. Tiyatroya başladığım için çok mutluyum, sahnede ölmek istiyorum.”
“Buradaki arkadaşlarımın hepsi benim kardeşim, kızım gibi. Bütün kadınlara tavsiyem; evde oturmasınlar, gelsinler, burada çok şey öğreniyoruz. 1 hafta önce 80’inci yaş günümü sahnede kutladık. Unutamayacağım bir gündü. Torunlarım, çocuklarım benimle gurur duyuyor. Ben sahnede kendimi aşıyorum, çok genç hissediyorum. Oyunlarda benim yaşantım var, onu oynuyorum. Oynarken o olayları tekrar yaşıyorum. Çok etkileniyorum ve çoğu zaman çok ağlıyorum. Ayakta alkışlanıyoruz.”
“Ben de çocuk gelindim”
Denizli’de 14 yaşındayken, zorla evlendirildiğini belirten, emekli Nuray Şanlısoy (63) ise mücadele dolu hayatını sahneye yansıttığını dile getiriyor: “Sokakta öldürülen Leyla karakteri dışında, oyunun bütün etapları sanki benim kapı komşummuş da benim hikayemi yazmış gibi. Ben de çocuk gelindim. Amcamın bir gün eve gelip, ‘Bu kızı okutmayacaksın, elin oğluna kız mı okutuyorsun?’ demesiyle liseden alındım. 3,5 ay sonra da 14 yaşında evlendirildim. Küçük yaşta evlilik kötü bir şey, başka çare de yok. Okulu bitirmemiştim, mecburen her şeye katlandım. Yoksulluk, şiddet gördüm. 2 oğlum var, onların geleceğini düşünmek zorundaydım. Ne yapabileceğimi araştırırken, işe girmeye karar verdim. 1985 yılında işe başladım. Devamında liseyi ve üniversitede işletme bölümünü bitirdim.”
“Kadınların çalışması çok önemli, şiddet gören kadın hiçbir güvencesi olmadığı takdirde her şeyi çekiyor. Ben işe girebildiğim için çok şanslıydım. Oyunun finalinde kimsenin arayıp, sormadığı yaşlı kadını ben oynuyorum. Her oyun sonunda hep beraber ağlıyoruz. Tiyatro yoluyla kadına şiddetin yanlış olduğunu insanlara öğretmek için uğraşıyoruz. Bir oyunumuzun sonunda, yaşlı bir amcanın hüngür hüngür ağladığını gördüm.”
