New York Times yazarı Alisha Haridasani Gupta’nın yazısına göre, “online görüşmeler” kadınların toplantılarda sözlerinin daha sık kesilmesine ve seslerini duyurmak konusunda zorluk çekmelerine neden oluyor.
Geçen hafta, Mita Mallick online bir toplantı sırasında bir fikrini paylaşmaya çalıştı, ancak sesini duyuramadı.
Unilever’de çeşitlilik ve kapsayıcılık departmanı başkanı olan Mallick, “Üç kez sözüm kesildi, sonra tekrar konuşmaya çalıştım, sonra da aynı anda konuşan iki kişi birbirinin sözünü kesti,” diyor.
Sonunda lafa girmeyi başardığında, kimseden bir tepki alamadı Mallick. Bir espri yapmaya kalktı ama kimsenin gülüp gülmediğinden emin olamadı. Değindiği noktalara katılıp katılmadıklarını anlamadı. Gördüğü sadece boş bakışlardı.
Artık yeni gerçeğimiz olan “online toplantı”lardan hayal kırıklığına uğramış tek kişi o değil.
İnsanlar uzaktan çalışmaya başladıkça Zoom, Skype ve Google Hangouts gibi video konferans platformları büyük bir patlama yaşadı ve bazı ciddi güvenlik endişelerini de beraberinde getirdi.
Online toplantılar ayrıca kadınların grup ortamlarında sesini duyurmasının kadar zor olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi.
Birçok çalışma, iş toplantılarının eşitsizliklerle dolu olduğunu ortaya koyuyor. Yale Üniversitesi profesörü Victoria Brescoll tarafından yapılan bir çalışmada, erkek yöneticilerin daha sık konuştuklarında, daha yetkin biri gibi algılandıklarını, ancak kadın yöneticiler sık konuştuklarında, yetkinliklerinin düşük puanlandığını gösteriyor. 2019 yılında 329 şirket ve 68.000’den fazla çalışanı inceleyen McKinsey ve LeanIn.org’un “İşyerinde Kadınlar” başlıklı yıllık raporuna göre, ankete katılan kadınların yarısı sözünün kesildiğini veya bastırıldığını, yüzde 38’inin ise fikirlerinin başkalarına mal edildiğini deneyimledi.
1.100 kadın yönetici hakkında, 7.000’den fazla çalışan geri bildirimlerini ortaya koyan ankette ise, kadınların toplantılarda fikirlerini tutkuyla ifade ettiklerinde, erkek meslektaşlarının onları çok duygusal olarak algıladığı ortaya çıktı.
Uzun yıllar kadınlarla erkeklerin konuşma pratiklerini araştıran Georgetown Üniversitesi dilbilim profesörü Deborah Tannen’e göre, çevrimiçinde bu tür eşitsizlikler daha artıyor.
Kadınlar toplantılarda kısa ve öz konuşuyor
Tannen, araştırmasında, toplantılardaki eşitsizliklerin çoğunun konuşma stili ve adetlerindeki cinsiyet farklılıklarına dayandırılabileceğini ortaya koyuyor. Bunlara, konuşma süresi, konuşmacılar arasındaki duraklamaların uzunluğu, soruların sıklığı ve çakışan konuşma miktarı da dahil. Çoğu zaman, erkekler ve kadınlar bu açılardan birbirlerinden tamamen farklı, diyor bunun çatışmalara ve yanlış anlamalara sebep olduğunu ifade ediyor Tannen.
“Kadınlar genellikle gereğinden fazla alan kaplamak istemiyorlar, bu yüzden çoğu zaman daha kısa ve öz konuşuyorlar,” diyen Tannen, kadınların daha sempatik görünebilmek için mütevazı ve dolaylı bir biçimde konuştuklarını söylüyor.
Erkekler ise daha uzun konuşma eğilimindeler ve yetkin görünebilmek için daha tartışmacı ve eleştirel bir tarz benimsiyorlar.
Tannen, 1990’lı yıllarda Marriott şirketinin, çalışanlarının sanal toplantılara anonim olarak katılmalarını sağlayacak yeni bir yazılım hakkında görüş almak için ona ulaştığını hatırlıyor: “Bu bir bakıma, sanal toplantının ilk örneklerinden de biriydi.”
Tannen, şirketin yeni yazılımının cinsiyetçiliği ortadan kaldıracağından emindi. “Kendimi çok iyimser hissettiğimi hatırlıyorum.”
Ama elbette, böyle olmadı.
Kadınların yorumları görmezden geliniyor
Kadınların konuşma tarzları -kısa, öze, dolaylı, mütevazı – online platformlar üzerinden de aynı şekilde devam etti. Tannen, “Kadınların yorumlarının, yüz yüze görüşmelerdekine benzer gerekçelerle çevrimiçi olarak da görmezden gelindiği ve insanların kimin kadın ve kim erkek olduğunu olduğunu tahmin edebildiği ortaya çıktı” diyor.
Indiana Üniversitesi Bloomington’da dilbilim profesörü Susan Herring gibi diğer araştırmacılar da, kullanıcılar anonim olsa bile, dijital iletişim araçlarında benzer cinsiyetlendirilmiş konuşma kalıplarının rol oynadığı sonucuna ulaştı.
Koronavirüs pandemisi nedeniyle yakın zamanda Zoom üzerinden eğitim vermeye başlayan Tannen, daha sessiz öğrencilerin sınıfta konuşma konusunda daha rahat olmasını beklediğini, ancak birçoğu için bu yeni “dijital sınıfın” etkisinin tam tersi yönde olduğunu ifade ediyor.
Online iletişim aynı zamanda, yöneticilerin ve ekip liderlerinin toplantıları yönetmede kullandıkları tüm ince, sözel olmayan ipuçlarını da ortadan kaldırıyor. Konferans görüşmeleri veya video konferanslar, başkalarının konuşmasına izin vermeden önce ne kadar beklemek gerektiğini ya da kollarını çılgınca sallamadığı sürece kimin söz almayı istediğini bilmeyi zorlaştırıyor.
Alisha Haridasani Gupta tarafınan kaleme alınan yazının devamına buradan ulaşabilirsiniz.
Kaynak: New York Times